madryt-madryt: Dwie kaplice, jedno arcydzieło

sobota, 14 kwietnia 2012

Dwie kaplice, jedno arcydzieło

Przy ruchliwej, szerokiej ulicy, kilka kroków od rzeki Manzanares stoją dwie bliźniacze kaplice św. Antoniego. Jedną wzniesiono w wieku XVIII, drugą w wieku XX. Wymiary mają podobne i identyczne mają portale, lecz nie taką samą mają wartość. Młodsza stanowi jedynie powierzchowną kopią starszej. Wnętrze osiemnastowiecznej kaplicy zdobią bowiem freski, które miłośnicy malarstwa, bez zażenowania, nazywają - arcydziełem.

Gdy król Karol IV nabył rozległą posiadłość, zwaną La Florida, gdy postanowił stworzyć monumentalną aleję, łączącą królewskie pałace, konieczne stało się wyburzenie starej kaplicy św. Antoniego, która stała na przeszkodzie urbanistycznym zamiarom monarchy. W roku 1792 rozpoczęto budowę nowej, właściwie usytuowanej, świątyni. W roku 1798 Francisco de Goya przyjął zlecenie wykonania fresków świeżo wzniesionej kaplicy św. Antoniego na Florydzie (San Antonio de la Florida). W jej kopule przedstawił Goya cud, jakiego dokonał w Lizbonie św. Antoni Padewski, wskrzeszając zamordowanego świadka zabójstwa, o które fałszywie oskarżono ojca tego franciszkańskiego świętego.

Goya zmarł na wygnaniu we francuskim Bordeaux w kwietniu roku 1828. Pochowano go w grobie Miguela de Goicoechea. W roku 1901 przeniesiono z Bordeaux do Madrytu śmiertelne szczątki malarza oraz spoczywającego z nim w jednym grobie przyjaciela. W roku 1919 złożono je w kaplicy św. Antoniego na Florydzie, pod wymalowaną pastelowymi kolorami wizją cudu.

Obok tej kaplicy, która stała się odtąd panteonem malarza i muzeum, dziewięć lat później wzniesiono identyczną architektonicznie kaplicę, poświęconą św. Antoniemu i służącą wyłącznie kultowi. Bliźniacza, osiemnastowieczna budowla służyć zaczęła wyłącznie kulturze.